Theme Park Discussion / [TR] Tibidabo 7-10-2018

Last time I wrote some TRs I did it in English and the Dutch people had to suck it up, this time it's the other way around. You're not missing out on much, I just rambled and rambled. Can't be arsed to put thought into it right now.

Ctrl+c

Ctrl+ v

Nou ik was dus een weekje in Barcelona en ik heb ergens een middagje Tibidabo kunnen afdwingen. Tibidabo is een klein parkje vol oude en nieuwe meuk op een heuvel aan de rand van Barcelona. Als er niet zo'n goed uitzicht over de stad was zou het me niet zijn gelukt om dit uitstapje aan mijn vriendin te verkopen.

Het park ligt dus tegen een heuvel aangeplakt, en bestaat uit verschillende niveaus die op verwarrende wijze met elkaar zijn verbonden. Helemaal op de top van de heuvel staat een grote kerk die je vanuit de hele stad kan zien. Je kan de trap omhoog of omlaag nemen, als je de trap kan vinden, maar ook de lift. Dit is de lift.



Botsauto's, die ergens als een plak kaas in een boterham tussen twee niveau's was gepropt. Niet gedaan in verband met de lange rij, want ja, het was druk.



Eén van de trekpleisters van het park, een attractie uit de categorie 'ouwe meuk', is de vliegtuigmolen. Een soort grote koektrommel aan een kraan die rondjes draait. Niet gedaan, want druk, maar het zag er vrolijk uit.





#138 Montanya Russa
Mijn 138e achtbaan, wat een mijlpaal. Montanya Russa is een betrekkelijk nieuwe familieachtbaan van Vekoma. Hetzelfde type als Vogel Rok, maar dan in de buitenlucht tegen een heuvel aangeplakt, en met minder vogels.

Allereerst, de wachtrij. Die is alvast fantastisch.



Op een heuvel dus. Er ligt nog een log flume onder, maar daar krijg je niks van mee. Waar je wel wat van meekrijgt is het fantastische uitzicht over Barcelona bij de first drop, en daarna het scheuren door het bos.



De first drop stelt wat meer voor dan je zou denken vanuit dit perspectief. Het is geen grote achtbaan, maar ook geen kleintje.



Het parcours bestaat vooral uit bochten. Naar links, naar rechts, naar links, naar rechts.



De baan is lekker lang, en blijft behoorlijk pittig tot aan het einde. Best vergelijkbaar met Vogel Rok, maar nog een tikkeltje pittiger. Stevige bochtjes die lepeltje lepeltje met het landschap liggen, maar toch met variatie. En botersoepel!



Waar ga ik heen met dit verhaal? Opnieuw de wachtrij in, want Montanya Russa is eigenlijk gewoon een topachtbaan in schaapskleren. Montanya Russa belichaamt het woord 'leuk'. Dit is de ultieme familieachtbaan. Een achtbaan die leuk is voor jong en oud, en niet een verkapte kinderachtbaan waarin oude mensen toevallig ook mee mogen. Ik vind deze achtbaan zelfs leuker dan bijna alles dat ik twee dagen later in Port Aventura zou doen. Schot in de roos.

#139 Virtual Express
Vroeger heette dit ding, een vrij saaie Zamperla powered coaster, nog gewoon de Tibidabo Express. Tegenwoordig Virtual Express, en de reden laat zich wel raden. Allemaal een bril op dus, maar niet voordat we ruim een uur hadden gewacht! Bij lange wachtrijen maak ik tegenwoordig een gewoonte van om met de stopwatch op mijn telefoon bij te houden om de hoeveel minuten er een trein vertrekt, en bij de Virtual Express is één trein per 6,5 minuut een best case scenario, en als het tegen zit één trein per 9 minuten. Oftewel, de capaciteit is om te janken. Absurd idee om zó lang in de rij te staan voor een klein rotbaantje waarin je niet eens iets meekrijgt van de setting, die dé unique selling point van het park is, maar oké. Ik kwam hier voor de credits, en als ik alle attracties met een lange rij zou overslaan dan had ik net zo goed thuis kunnen blijven. Het was gewoon druk in het park.

Dit is 2/3 van de wachtrij. Elke 7-8 minuten werd de rij 25 mensen korter.



Uiteindelijk mochten we plaatsnemen, en de verwachtingen waren natuurlijk TORENHOOG. Tevens mijn eerste VR-ervaring. Of moet ik zeggen 'evraring'? eVRaring. Ha. [SPOILERS VANAF HIER] Toen ik de bril opzette werd ik meteen aangestaard door een muis en een olifant op zo'n treintje met handbediening. Vreemde gewaarwording dat je ineens je eigen lichaam niet meer ziet, of de persoon die naast je zit. Ik was alleen op de wereld met een muis, een olifant, en een pompwagen, in een grot. Ineens klonk er een stem met zwaar Catalaans accent die vroeg of ik de olifant kon aanwijzen. Wat? Als ik dat doe dan prik ik de persoon die voor me zit in de rug. Ja ik kan de olifant aanwijzen maar ik ga het niet doen. De Catalaanse mevrouw vond het voldoende en startte de achtbaan. De muis en de olifant begonnen aan het wagentje te sjorren en we vlogen met hoge snelheid door de grot. Ineens springt er een geit op de wagen. Raar, maar wel leuk. We ontwijken wat dingen, vliegen over een bak lava, ik krijg ook een aantal foutmeldingen in beeld (hilarisch), er gaat een deur open, en HOLY SHIT een draak. Ik schrok me de tyfus. Gelukkig is het een vriendelijke draak, en mogen we op zijn of haar rug rijden. Door een deur. Dan richting een andere deur. Zit daarachter nog een deur? Is er een weg uit deze grot? Nee, ja, dit is de uitgang! We zijn uit de grot en vliegen nu langs de kerk van Tibidabo boven Barcelona, en dit is eigenlijk een fantastische verrassing. De video loopt vast, en de trein stopt. De brillen mogen af en ook dát is een rare ervaring. Ik was helemaal opgezogen door de 3D-wereld. Goeie achtbaan? Niet echt. Het wachten waard? Het is dat ik er toch was. Goeie simulator? JA, dit is tantoe lauw

Als de pretparkbranche het probleem met VR en de operations weet op te lossen, dan zal ik een voorstander van meer VR zijn, als het maar niet op banen is die van zichzelf al goed zijn. Een Zamperla powered die even spectaculair is als de traplift van mijn oma lijkt me dus wel een prima kandidaat. Mijn oma heeft trouwens geen traplift. Ergens wel jammer.

Verder heb ik geen foto's van deze achtbaan. Ik heb wel foto's van de rest van het park. Vooral vanaf het bovenste niveau, waar het uitzicht over Barcelona centraal staat. Een reuzenrad, dat vliegtuigding, en een kruising tussen een primitieve booster en een reuzenrad, die me deed denken aan Help! Mijn man is klusser, dat leuke programma met John Williams van Star Wars.









Gezien de belabberede capaciteit zijn we hier niet ingestapt, en hebben we het gelaten bij een ritje in het reuzenrad. Het duurde een halfuur voordat we konden instappen; een halfuur omringd door ontzettend vervelende Spaanse kinderen. Het duurde ook even voordat we weer uit konden stappen. Efficiënt zijn ze niet in Tibidabo, maar in dit geval is het best de moeite waard om eventjes op een reuzenrad te wachten. Het uitzicht is werkelijk ongeëvenaard. De foto's doen geen recht aan hoe het in het echt overkomt. De stad ligt niet verderop, ze ligt aan je voeten.





Uitzicht dus.







Mooi ingangsplein.



Er was ook een hangende monorail attractie/dark ride die er leuk uitzag, maar die we maar niet hebben gedaan ivm met de tijd. Jammerdebammer. Wel interessant is dat dit ding zich dus grotendeels buiten het park bevindt. Interessant schouwspel.







Nog een leuke anekdote: in Tibidabo maken ze gebruik van het polsbandjessysteem. Je betaalt bij de kassa en krijgt een polsbandje, waarmee je dan het park in kan en de attracties kan doen. Mijn vriendin was zo lief me te assisteren met het omdoen van het polsbandje, maar wist wel flink wat armharen in het plakgedeelte te vouwen. Elke aanraking deed pijn, dus toen hebben we bij een worstenkraam maar om een schaar gevraagd, waarmee ik alle haren één voor één kon doorknippen. De rest van de dag liep ik met een polsbandje waar allemaal haren uithingen.



Aju paraplu, binnenkort meer.

is this the NE swirl??

tin foil hats are out

 nesworl.png (269.37KB)
downloads: 16